Mantelzorg in het dorp Groesbeek
op ónz.e moi.je Stekkenberg
GROESBEEK - Maandag 22 januari is in Groesbeek, Marietje Nillessen (77) gestorven, de zus van familie d'n Boes, die altijd voor haar hebben gezorgd en dankbaar kunnen zeggen > "Da hebbe we goe.d gedaon".
En 'dood' is verdriet en het missen van een zus, die thuis heeft kunnen blijven door de zorg van broers en zussen en 'De ka.lde kant'. Maar als mantelzorg in een familie fijn met elkaar geregeld wordt, is er geen sprake van 'kalt' in het leven. En zeker is mantelzorg niet simpel en vraagt vaak opoffering van eigen tijd. En het gevoel van tekort schieten in aandacht, die niet aan een ander gegeven kan worden. Met 'stille' conflicten in trouw aan familie, een relatie, een eigen gezin. Altijd vraagt het inspanning te blijven helpen. Mantelzorg heeft veel gezichten, die van 'stil in huis', waar niemand echt van weet hoe zwaar het is. Of een ander niet snapt wat er zwaar is, want "Hij/zij doet toch nog veel zelf" of "Ga er dan niet zo vaak heen" of "Kan een ander dat dan niet doen." Allemaal onbegrip voor wat voelt als een plicht of een vanzelfsprekende keuze in mantelzorg voor die ander. Met ook het besef, dat mantelzorg door bezuinigingen en onze participatiemaatschappij een veel té zware belasting is en van 'willen en kunnen' vaak een 'moeten' is geworden > en mantelzorg dus echt niet 'zomaar' gemakkelijk is.
Juist daarom kan deze familie zeggen: "Wa fijn daa wi.j daa met mekaor volgehal.de hebben." En met hun zus in hart en gedachten: "Dank je wel, lieve bruu.rs en zu.sters daa gillie zö lang vör mien gezörregd hebbe en ik dörum thuus dood heb kunne gaon." > met een grote schouderklop en hardop zeggen: "Gillie mugt trots zie.n óp oowè.ge en óp mekaor."
Marian Rikken-Buitelaar - 23 december 2018