Gedicht van de week
Ode aan hulpboden
Knoep. Kop uit de kom
daar zit je dan, alleen
niemand om je heen
op de rand van het bed
verrekt van pijn
hyperventilerend
en zwetend, niet wetend
wanneer iemand je mist.
Goed oplettende buren
handelen naar wens
ambulance en pijnstiller
laten mijn gillen verstillen
maken het draaglijk
met doktersteam komt
de kop weer in de kom
en ik adem weer normaal
ontzaglijk veel dank en ode
aan alle hulpboden.
Charlotte Selten-Litmaath