Ingezonden brief
Vuurwerkverbod in Mook was een lachertje
Eerlijk gezegd ging ik er al bij voorbaat van uit dat maar weinigen zich aan het vuurwerkverbod zouden houden. En mijn inschatting klopte. Al vroeg in de avond klonk overal geknal en vanaf middernacht tot ver na half twee werd de hemel verlicht door allerlei soorten vuurwerk met de daarbij behorende harde knallen. Tja... wat wil je ook?
Als je van tevoren al weet dat er toch niet of nauwelijks wordt gehandhaafd en het absurde verschijnsel bestaat dat overal in de omgeving legaal / illegaal vuurwerk te koop is... waarom zou je je dan aan de wet houden? Het ergste vind ik nog dat er daarna door velen zo vergoelijkend over werd gedaan, in de trant van: dat hoort er nu eenmaal bij, traditie etc.
Ik zie in dit alles alleen maar een bevestiging dat nog te veel mensen - in het hele land, zeg ik er meteen even bij - toch vooral aan hun eigen 'pleziertjes' denken (ikke, ikke en de rest...) en totaal geen rekening wensen te houden met medemens en dier. Hoe vaak zijn er in de media geen verzoeken gedaan om te denken aan de Oekraïners in onze omgeving, voor wie de knallen iets heel anders betekenen? Hoeveel dierenorganisaties / honden- en kattenbezitters hebben niet gevraagd om rekening te houden met (huis-)dieren? Maar niets van dat alles.
Natuurlijk zijn er altijd ergere dingen, maar ik wil dit toch even gezegd hebben. Wanneer er geen duidelijk beleid komt van vooral de rijksoverheid zitten we komend oudjaar met weer precies dezelfde problemen, ben ik bang.
Inge Oosterman (inwoner van Mook)